EURO 2012...Εθνική Ελλάδος!!!

Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Ελπίζω όλοι και όλες να είστε πολύ καλά τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά. Σήμερα είμαστε μαζί για να συζητήσουμε ένα αθλητικό θέμα που τουλάχιστον για την δική μας ομάδα, την Εθνική Ελλάδος, ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες.

Κατά αυτόν τον τρόπο λοιπόν, το Euro 2012, ολοκληρώθηκε όπως προανέφερα για την Εθνική μας ομάδα με άκρως επιτυχημένο τρόπο. Φυσικά, και επειδή προσωπικά, είμαι οπαδός του «ο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο» πιστεύω πως με μια καλύτερη επιλογή παιχτών αλλά και μια σωστή και αντικειμενική διαιτησία η ομάδα θα μπορούσε να πάει και παρά πέρα.

Και αναλύοντας τις δύο αυτές παραμέτρους να πω πως, το να παίρνεις μαζί σου παίχτες όπως ο Χαλκιάς (ανακηρύχτηκε χειρότερος παίχτης όλου του Euro), αλλά και ο Χολέμπα (που ευθύνεται αποκλειστικά για τις δύο πρώτες ήττες της ομάδας), δείχνει ότι μπορείς μόνο να κοιτάς και όχι να έχεις στόχους για κάτι καλύτερο. Φυσικά για τον μεν πρώτο ο τραυματισμός του βοήθησε απίστευτα την Εθνική μας ομάδα, γιατί ο Σηφάκης είναι απλά πάρα πολύ καλύτερος και το απέδειξε, ενώ για τον δεύτερο ο προπονητής μας, είδε μόνος του πως στον πάγκο του είχε ήδη ένα παίχτη πολύ μεγαλύτερης αξίας και ποιότητας όπως είναι ο Τζαβέλας.

Η δεύτερη παράμετρος είναι η διαιτησία. Μια διαιτησία άκρως εχθρική και σε πολλές περιπτώσεις προκλητική σε βάρος την Εθνικής μας ομάδας. Το πιο προκλητικό να αναφέρω πως κατά την γνώμη μου ήταν η κίτρινη στον Καραγκούνη στο παιχνίδι με την Ρωσία. Που όχι μόνο δεν ήταν κίτρινη αλλά ήταν και πέναλτι υπέρ της ομάδας μας. Κίτρινη ωστόσο που στερούσε την συμμετοχή του καλύτερου μας παίχτη στον προημιτελικό με την Γερμανία, αλλά παράλληλα στερούσε και από την Εθνική μας ομάδα την οποιαδήποτε ελπίδα πρόκρισης στα ημιτελικά. Φυσικά να τονίσω εδώ πως ο Κος Πλατινί για όλο αυτό το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στους περισσότερους αγώνες δεν ασχολήθηκε καθόλου.

Να μην ξεχάσω να σας αναφέρω και δύο – τρία θέματα που χρήζουν σχολιασμού. Πρώτον όσοι, ακόμα και από τον Παναθηναϊκό την ομάδα του, θεωρούσαν τον Γεώργιο Καραγκούνη, τελειωμένο διαψεύστηκαν κατά τον χειρότερο τρόπο. Ο Καραγκούνης ήταν η αρχή και το τέλος της φετινής μας ομάδας, πράγμα που παραδέχτηκε και ο προπονητής μας. Να μην ξεχάσω να αναφέρω σε αυτό το σημείο και έναν παίχτη που μου έκανε πάρα πολύ μεγάλη θετική εντύπωση και δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Παπαδόπουλο. Πραγματικά αυτό το παιδί έχει ανέβει πάρα πολύ στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο αλλά και στην αθλητική του αξία. Οπότε μόνο κάλο του έκανε που έφυγε από την Ελλάδα για ένα ξένο, πολύ πιο ποιοτικό πρωτάθλημα. Δεύτερο θέμα είναι ο προπονητής, που παρά τις κάποιες λάθος κλίσεις του στον καταρτισμό της ομάδας, στις δηλώσεις του κατά τις συνεντεύξεις τύπου εμφανίστηκε πιο ΕΛΛΗΝΑΣ από πολλούς άλλους Ελληναράδες. Πραγματικά άξιζε να είναι προπονητής της Εθνικής Ελλάδος και το απέδειξε περίτρανα αλλά ακόμα μεγαλύτερη ήταν η επιτυχία να ανανεώσει το συμβόλαιο του με την Ε.Π.Ο..Τρίτο θέμα είναι ότι όλοι οι Έλληνες που βλέπουν τις ομάδες τους σε συλλογικό επίπεδο να κερδίζουν το ένα στημένο πρωτάθλημα μετά το άλλο δεν μπορούν να έχουν απαίτηση η Εθνική μας ομάδα να παίζει μπάλα υψηλού επιπέδου. Η εθνική μας ομάδα του ποδοσφαίρου παίζει αυτό που μπορεί αλλά και με τον τρόπο που μπορεί. Οπότε όλοι και όλες οι φίλαθλοι - οπαδοί να τρέξουν να βρουν τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης στους προέδρους των ομάδων τους, που τους ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο το κέρδος τους.

Φίλοι μου και φίλες μου, η επιτυχία είναι δεδομένη για αυτήν την ομάδα. Η κατάταξη μέσα στις 8 καλύτερες ομάδες της γηραιάς ηπείρου είναι ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα. Μπράβο στα παιδιά μας αλλά και στον προπονητή. Αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να τους πούμε για την χαρά που μας έδωσαν.

Από εκεί και πέρα μια απλή πρόβλεψη για όλους και όλες εσάς. Βλέποντας και τις 4 ομάδες που είναι ήδη στα ημιτελικά, πιστεύω πως αυτή που θα σηκώσει το κύπελλο θα είναι η Γερμανία, ή μάλλον η ομάδα που εκπροσωπεί την Γερμανία, αφού δεν είναι αμιγώς γερμανική ομάδα. Ωστόσο να σημειώσω πως για εμένα πολυτιμότερος παίχτης αυτού του EURO 2012, δεν θα πρέπει να είναι από την νικήτρια ομάδα αλλά από την Εθνική Ιταλίας και δεν είναι άλλος από τον Ανδρέα Πίρλο.