Το Λιμάνι...Της Ντροπής

Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Είμαστε και σήμερα εδώ, Σάββατο 28 Ιουλίου 2012 για να σας αναφέρω περιστατικά της καθημερινής μας ζωής που δεν θα πίστευε κανείς και καμία πως συμβαίνουν. Σε αντίθεση λοιπόν με την σημερινή ειδησιογραφία όλων των blog και τον σχολιασμό της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, ο Experiences Collector σήμερα θα σας αναφέρει ένα κοινωνικό φαινόμενο της εποχής μας.

Η αλήθεια είναι πως δεν βγαίνω συχνά να κάνω μια βόλτα στην θάλασσα το βράδυ. Μια εξαίρεση του κανόνα μου ήταν χθες το βράδυ που αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην παραλία της Ραφήνας. Ένα μέρος που πάντα με γαληνεύει, χθες το βράδυ όμως με στεναχώρησε πολύ.

Αν έχετε κατέβει κάποιοι από εσάς στο συγκεκριμένο μέρος θα γνωρίζετε πια, πως για να βρει κάποιος να παρκάρει στην παραλία της Ραφήνας πρέπει να είναι πολύ τυχερός. Το ότι έγινε το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μόνο κακό προκάλεσε στην περιοχή. Ωστόσο αυτό μου ήταν γνωστό εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το θέμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν άλλο.

Κάθε ηλικίας πολίτες είχαν κατέβει στην παραλία αλλά και κατά μήκος του λιμανιού και αντί να κάνουν την βόλτα τους και να κάτσουν σε κάποια από τα μαγαζιά που υπάρχουν, ή ακόμα και να γυρίσουν σπίτι τους μετά, είχαν φέρει αυτοσχέδια τραπεζάκια και καρέκλες και τα είχαν τοποθετήσει πάνω στα πεζοδρόμια και κάθονταν. Βέβαια δεν κάθονταν να θαυμάσουν το όμορφο τοπίο, αλλά είχαν φέρει και από το σπίτι τους την πλέον υποτυπώδη ποσότητα φαγητού για να φάνε για το βράδυ.

Και αναρωτήθηκα, πόσο πιο κάτω μπορούν τελικά οι κυβερνώντες αυτής της χώρας να μας φτάσουν. Ο κόσμος αντί να κάτσει σε ένα μαγαζί, αντί να διασκεδάσει και να πάει διακοπές όπως αρμόζει - αξίζει σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, να καταντάει να γίνεται κουρέλι, αφού πλέον δεν έχει λεφτά για τα απολύτως απαραίτητα. Και θα μου πεις δικαιολογημένα, τα απολύτως απαραίτητα είναι να πάει να φάει σε ένα μαγαζί εστίασης κάποιος ή κάποια, και απαντάω.

Το φαινόμενο του να μην μπορεί να πάει διακοπές κάποιος ή κάποια είναι η κατάντια που μας οδήγησε το παρόν πολιτικό σύστημα και οι κυβερνώντες από 2000 και μετά. Και το να μπορείς να κάτσεις και να ξεφύγεις για 5 – 10 μέρες από την ταλαιπωρία όλου του χρόνου ναι είναι το μέγιστο δικαίωμα του καθενός και της καθεμίας μας. Το χειρότερο ωστόσο τονίζω είναι ο εξευτελισμός στον οποίο μας οδηγεί το παρόν πολιτικό σύστημα. Το να μην έχεις αυτά τα απαραίτητα χρήματα και να αναγκάζεσαι για λίγη δροσιά αλλά και για να πεις πως «έκανα και κάτι ξεχωριστό» σε αυτές τις «διακοπές» να τρως σε αυτοσχέδια τραπέζια και καρέκλες, ντομάτα και αγγούρι, στο λιμάνι της Ραφήνας είναι πραγματικά εξευτελιστικό.

Φυσικά θα κατανοείτε πως ο εξευτελισμός δεν είναι του κόσμου που καταντάει σε αυτό το σημείο, αλλά των κυβερνώντων που ξεφτίλισαν και κατέκλεψαν την ομορφότερη χώρα στον κόσμο.

Και αφού, όπως συνηθίζω να λέω «πάτο δεν πιάσαμε ακόμα», ελπίζω τουλάχιστον, όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, γιατί έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας ακόμα, όλοι αυτοί οι επίορκοι ταγοί μας να δικαστούν και να πληρώσουν παραδειγματικά.

Υ.Γ. Να σας αναφέρω μόνο, για την πληροφόρησή σας, πως τον μοναδικό παιδότοπο, προσχολικής ηλικίας, που υπήρχε στο μεγάλο παρκινγκ της Ραφήνας, οι υπεύθυνοι το ξήλωσαν για να μεγαλώσουν τον εν λόγω χώρο κατά 10 τετραγωνικά μέτρα. Πραγματική κατάντια…