«Άγρια Δύση»

Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Σήμερα είμαστε μαζί σας για να σας προτείνω ένα πολιτιστικό γεγονός, για να σας προτείνω ένα θεατρικό έργο που παρακολούθησα πρόσφατα. Σίγουρα κύριο μέλημά μου είναι να είστε σωματικά αλλά και ψυχικά καλά στις πολύ δύσκολες στιγμές που περνάμε καθημερινά σαν προσωπικότητες, αλλά και σαν έθνος.

Πριν λίγες ημέρες πήγα και παρακολούθησα την θεατρική παράσταση που έχει γράψει αλλά και σκηνοθετήσει ο Θεόδωρος Αθερίδης. Ο τίτλος του έργου «Άγρια Δύση» με συμπρωταγωνιστές την Ρένια Λουϊζίδου, Λευτέρη Ελευθερίου και Τζένη Θεωνά.

Να ξεκινήσω από τα ευκόλως εννοούμενα και πιο συγκεκριμένα από το εισιτήριο, που είναι στα €20.00 αλλά έχει και για ανέργους άλλη τιμή (€10.00), αλλά και το Σάββατο σε λαϊκή απογευματινή στα €17.00. Ωστόσο να σας θυμίσω πως μπορείτε να πάτε να παρακολουθήσετε την παράσταση και από προσφορές που κάνει το θέατρο και κατά αυτόν τον τρόπο το εισιτήριο είναι ακόμα πιο φθηνό.

Ξεκινώντας από τα αρνητικά της παράστασης να πω πως για την καλύτερη πλοκή του έργου ήταν αναγκαίος άλλος ένα ηθοποιός, όπως και να σας πω πως όλο το έργο δεν κινείται σε γρήγορους ρυθμούς, δεν έχει δηλαδή πολύ δύσκολη - γρήγορη πλοκή. Η ιστορία πολύ απλή, ωστόσο πολύ καλά ενσωματωμένη στο σήμερα.

Άλλο ένα θέμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι πως την Ρένια Λουϊζίδου την βλέπουμε συνέχεια σε πανομοιότυπους ρόλους. Πράγμα κακό για τον κόσμο, γιατί πραγματικά πιστεύω πως οι δυνατότητές της είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Σίγουρα, επίσης, δεν θα εντυπωσιαστείτε από τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης.

Συνεχίζοντας με τα θετικά, πρέπει να πω για το κύριο ατού της θεατρικής παράστασης που δεν είναι άλλο από τον Λευτέρη Ελευθερίου. Ένας νέος ηθοποιός που έχει κλέψει κατά πολύ τις εντυπώσεις στο έργο, αλλά και με την τελευταία γενικότερη δράση του στον χώρο της ηθοποιίας. Για να συγκεκριμενοποιήσω, ακριβώς πίσω μου κάθονταν δύο κυρίες και σε κάθε κίνηση του Λευτέρη, έλεγαν «πω...πω είναι καταπληκτικός ο μικρός». Επιπρόσθετα να σας τονίσω, πως σε κάθε ατάκα του Λευτέρη όλο το θέατρο χειροκροτούσε. Ένα παιδί που ξεκίνησε με όνειρο να κάνει ακριβώς αυτό που κάνει και για αυτό το κάνει και τόσο καλά.

Από εκεί και πέρα πολύ καλός είναι και ο Θοδωρής Αθερίδης αλλά και η Τζένη Θεωνά. Ωστόσο το έργο όπως είναι δομημένο δεν δίνει και μεγάλα περιθώρια να διακριθούν μέσα από τους συγκεκριμένους ρόλους.

Επιπλέον να σας αναφέρω πως το θέατρο είχε αρκετό κόσμο, σε περίοδο κρίσης, και όλος αυτός ο κόσμος έφυγε ικανοποιημένος, αλλά και με ένα πλατύ χαμόγελο από την παράσταση. Πράγμα πολύ σημαντικό στις μέρες μας, το χαμόγελο.

Ένα ακόμα θετικό θεωρώ πως είναι τα καθίσματα του θεάτρου, αρκετός χώρος για να κάτσεις άνετα, άσχετα αν αυτό δεν φαίνεται από την πρώτη ματιά.

Να μην ξεχάσω να σας αναφέρω, πως πριν πάω να δω την εν λόγω παράσταση είχα διαβάσει πολλές κριτικές, κυρίως αρνητικές για το συγκεκριμένο έργο, που σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Και φυσικά αφού όλα πληρώνονται και πουλιούνται γιατί να μην το κάνουν και αυτό οι κριτικοί θεάτρου.

Τέλος θα ήθελα να τονίσω και τον βιωματικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης παράστασης. Επειδή οι ηθοποιοί κινούνται πολύ μέσα στον κόσμο σε κάνουνε και εσένα να νιώθεις μέρος της παράστασης.

Καταλήγοντας να σας πω, πως είναι μια θεατρική παράσταση που αξίζει να περάσετε από το θέατρο «Αποθήκη», να την δείτε σε λαϊκή απογευματινή. Θα περάσετε ένα πολύ όμορφο και συνάμα διασκεδαστικό απόγευμα.

Υ.Γ. Χάρηκα πάρα –πάρα πολύ που ο Λευτέρης, ο Λευτεράκης μας δεν έχει αλλάξει καθόλου. Παραμένει καλό και ταπεινό παιδί, αλλά συγχρόνως πια και ένας πολύ – πολύ καλός και ταλαντούχος ηθοποιός, που έχει πολλά να προσφέρει ακόμη στον χώρο του θεάματος.