Δεν υπάρχει επιστροφή στην ζωή χωρίς ρίσκο της ζωή τους.

Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Σήμερα είμαστε μαζί για να σχολιάσουμε ένα κοινωνικό γεγονός. Ένα γεγονός που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στην Ελλάδα μας και δεν είναι άλλο από την επιλογή να ασχοληθεί κάποιος με την «Νύχτα».

Και για να γίνω πιο κατανοητός το να ασχοληθεί κάποιος με κυκλώματα που προστατεύουν την νύχτα, τα μαγαζιά και τα άτομα που δουλεύουν σε αυτήν.

Πολλές φορές η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά κυρίως καταναγκαστική, αφού άτομα που έχουν τον σωματότυπο και δεν έχουν κάποια άλλη εργασία αναγκάζονται να μπουν σε αυτό το κλειστό κύκλωμα. Σε ένα κύκλωμα που έχει πάρα πολύ χρήμα ακόμα, που δίνει την ευκαιρία να βγάζεις ένα πολύ – πολύ καλό μεροκάματο, αλλά πάντα με τεράστιο κίνδυνο της ίδιας σου της ζωής.

Σήμερα ολοένα και περισσότερα άτομα «ψαρεύονται» για να μπουν στο κύκλωμα αυτό. Η νυχτερινή ζωή στην Ελλάδα της κρίσης περιλαμβάνει αυτό το κύκλωμα και είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι της. Ωστόσο τα συγκεκριμένα άτομα χρησιμοποιούνται από τα «αφεντικά τους» και σε ακόμα πιο δύσκολες και βρώμικες δουλειές. Μερικές από αυτές τις «δουλειές» είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, προστασία σε κάθε είδους μαγαζιά, σε ασφάλεια ατόμων αλλά και ακόμα σε τεχνιτές μεθόδους δημιουργίας φασαρίας σε διαφόρους χώρους που Πρέπει να γίνει αυτό.

Σίγουρα σε μια δύσκολη στιγμή που ο καθένας μας έχει σίγουρα οικονομικό πρόβλημα, πολύ εύκολα μπορεί να μπει σε αυτό το κύκλωμα αν έχει και τις απαραίτητες διασυνδέσεις, αλλά και όπως προανέφερα και τον απαραίτητο σωματότυπο. Οι πρώτες υποθέσεις είναι πάντα βατές και φυσικά με πολύ καλά χρήματα. Το θέμα είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος και αποδίδεις μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στο συγκεκριμένο κύκλωμα, οι «δουλειές» γίνονται ολοένα και με μεγαλύτερο ρίσκο της ζωής σου, αλλά ακόμα πιο δύσκολο γίνεται η επιστροφή στην απλή καθημερινότητα.

Και αυτό το θέμα θέλω κυρίως να τονίσω αλλά και να αναλύσω περισσότερο. Η επιστροφή ενός τέτοιου ατόμου που έχει μπει σε αυτό το κύκλωμα στην ανέμελη καθημερινότητα απλά δεν είναι εφικτή.

Σε αυτήν την δουλειά δεν μπορείς να παραιτηθείς, εκτός και αν σε «παραιτήσουν» οι ανώτεροι σου, τα αφεντικά σου (σε βγάλουν από την μέση αν ζητήσεις κάτι τέτοιο).

Σε αυτήν την δουλειά δεν μπορείς να έχεις προσωπική ζωή, γιατί ποιος θα πάρει μια κοπέλα δίπλα του που καθημερινά θα έχει το άγχος αν θα ζήσει ο σύντροφός της.

Σε αυτήν την δουλειά δεν μπορείς να ζεις σαν ένας απλός άνθρωπος που μπορεί να πάει όπου θέλει και να κάνει ό,τι θέλει.   

Δυστυχώς φίλοι μου και φίλες μου, αυτό που πληγώνει πιο πολύ όλα αυτά τα παιδιά, είναι πως κατανοούν πολύ – πολύ μετά ότι για αυτούς δεν υπάρχει επιστροφή στην ήρεμη καθημερινότητα. Η βιτρίνα των πολλών χρημάτων που λαμβάνουν, αλλά και των γνωριμιών που έχουν είναι απλά μια πολύ καλή δικαιολογία για το καθημερινό ρίσκο της ζωής τους, μιας ζωής που…

Δεν υπάρχει επιστροφή στην ζωή χωρίς ρίσκο της ζωή τους.  

Υ.Γ. Το συγκεκριμένο άρθρο έγινε με αφορμή μια κουβέντα που είχα με συγκεκριμένο άτομο αυτού του κυκλώματος. Εγώ ελπίζω τουλάχιστον να μπορέσει να ζήσει λίγο… λίγο πιο ήρεμα από ότι τώρα.