«Εμπειρίες... (Μέρος 3ο)!!»

Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Είμαστε και σήμερα μαζί, παραμονή Πρωτοχρονιάς για να αναρτήσουμε στο blog μας το τελευταίο άρθρο για φέτος. Ένα άρθρο που είναι από την αγαπημένη σας θεματική ενότητα «Εμπειρίες... (Μέρος 3ο)!!».

Φυσικά και πριν μπω στο σημερινό μας θέμα, στις σημερινές μας Εμπειρίες… θα πρέπει να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την μεγάλη επισκεψιμότητα που δώσατε και φέτος στο blog μας. Το www.experiencescollector.com έχει ήδη πάνω από 33.000 αναγνώσεις και αυτό μόνο χαρά μπορεί να μας δώσει αλλά συνάμα μας γεμίζει και πολλές ευθύνες για το μέλλον του. Από εκεί και πέρα να σας ευχηθώ με την σειρά μου, χρόνια σας πολλά, με πολύ υγεία σωματική και ψυχική και καλή μας χρονιά.

Μετά την μικρή αλλά αναγκαία παρένθεση ερχόμαστε στο σημερινό μας άρθρο. Πολλές φορές γύρω μου βλέπω πράγματα και καταστάσεις να είναι τόσο μακριά μου αλλά παράλληλα και τόσο κοντά μου. Η γενικότερη αντικειμενική αντιμετώπιση όλων των ανθρώπων αλλά και όλων των καταστάσεων μου έχει δώσει ένα τεράστιο συν στην ζωή μου, ένα τεράστιο όπλο στην φαρέτρα μου. Ωστόσο η ολοκληρωτική και ευθεία αυτή στάση ζωής στους περισσότερους δεν αρέσει, ή ακόμα πιο πολύ οι άνθρωποι δεν την αντέχουν.

Δεν καταλαβαίνω από την άλλη να αλλάζει μια συνήθεια στην ζωή σου και μέσα από αυτό το γεγονός να παίρνει αμπάριζα και τον χαρακτήρα σου. Οι καταστάσεις στην ζωή αλλάζουν καθημερινά, βέβαια αυτό συμβαίνει άλλοτε προς το καλό και άλλοτε προς το κακό, το θέμα είναι να έχουμε την δυνατότητα σαν άτομα να το αντιλαμβανόμαστε αυτό άμεσα και να μην αφήνουμε την προσωπικότητά μας να ποδοπατείται, να γινόμαστε πιόνια και ακόμα περισσότερο πρόβατα και να ακολουθούμε απλά το τίποτα.

Μέσα από όλη αυτήν την διαδικασία που αναφέρω παραπάνω κατάλαβα από τις Εμπειρίες μου πως η φράση των προγόνων μας «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος» είναι ό,τι πιο σύγχρονο έχουμε σαν ιδέα στην καθημερινότητα μας.

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί θα πρέπει να αναφερθώ ή να κάνω κάτι ενάντια σε κάποιον ή κάποια που έχει κάνει έστω και ένα καλό στην ζωή μου. Να σημειώσω πως το καλό που μου έκανε μπορεί να είναι υλικό ή ηθικό. Δυστυχώς όμως στις μέρες μας ολοένα και πιο πολλά άτομα εφαρμόζουν την παραπάνω φράση σαν κανόνα στην ζωή τους και όχι σαν κατάσταση που πρέπει να αποφύγουν.

Και εδώ γενάται και άλλο ένα ερώτημα, τί κάνεις όταν ο συγκεκριμένος – συγκεκριμένη καταλάβει το λάθος του; Προσωπικά η ευκαιρία που δίνω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μια, απολύτως μια και καμία άλλη. Ίσως πραγματικά να μην χρειάζεται ούτε αυτή η μια συγχώρεση αλλά επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, πάρα πολύ δύσκολοι στις διαπροσωπικές σχέσεις θεωρώ πως αυτή η ευκαιρία χρειάζεται. Φυσικά η παραπάνω ευκαιρία θα έρθει πάντα μετά την κατανόηση του σφάλματος που έχει υποπέσει ο καθένας ή η καθεμία.

Γενικότερα στην ζωή μου οι κωλοτούμπες που έχω κάνει είναι ελάχιστες, οι θέσεις μου είναι γνωστές χρόνια τώρα, και πραγματικά θα πέθαινα για αυτές. Και όλο αυτό δεν είναι θέμα κάποιας απόλυτης στάσης ή κάποιου εγωισμού αλλά είναι μια στάση ζωής μου όπως αναφέρω και παραπάνω βοήθα στην αντικειμενικότερη αντιμετώπιση όλων των καταστάσεων όπως αναφέρω και στην πρώτη παράγραφο της ανάλυσής μας.

Το χειρότερο όμως από όλα τα παραπάνω είναι να έχεις φτιάξει γύρω σου ανθρώπους, σχέσεις, καταστάσεις και να έχουν ευεργετηθεί από εσένα τόσο ολοκληρωτικά και μετά να βλέπεις μια απίστευτη αχαριστία.

Το θέμα είναι πως σε τακτά χρονικά διαστήματα βλέπω τόσο ξεκάθαρα γύρω μου το… «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος», που πραγματικά είμαι βέβαιος πια πως αυτοί οι άνθρωποι ξέφτισαν τόσο πολύ που δεν αξίζουν ούτε ένα μου βλέμμα…